De eenzame ondernemer

Twee jaar geleden had ik een afspraak met zo’n succesvolle ondernemer. Hij vertelde me de geschiedenis van zijn installatiebedrijf. Hoe hij in twintig jaar vanuit zijn garage in dit mooie pand op het lokale industrieterrein was gekomen. Trots.

Na een tijdje doorgepraat te hebben over zijn vak en de ontwikkelingen in de markt vroeg ik hem waarom ik bij aankomst om half tien ’s morgens nog drie busjes op het terrein zag staan. Bij een nieuwe kop koffie vertelde hij mij dat deze monteurs vandaag in de werkplaats wat “klusjes” uitvoerden. Na doorvragen bleek dit al enige tijd te spelen. Te weinig werk. Werk was nooit een probleem geweest. Met goed werk en afspraken nakomen was de klantenkring steeds vanzelf groter geworden. Nu stokte het, sterker nog, het kromp. Zijn logische vraag was dan ook, help me snel aan nieuwe klanten. Op mijn wedervraag wat maakt dat je de capaciteit niet aanpast aan de vraag werd het stil. Dat kan niet was het uiteindelijke antwoord.

Met de afspraak over deze keuze na te denken nam ik afscheid. Een week later belde ik hem en spraken we af door te praten.

Inmiddels ben ik al twee jaar zijn klankbord. Maandelijks zitten we een ochtend bij elkaar, met een lijstje gespreksonderwerpen. Ons eerste vraagstuk van twee jaar geleden; saneren of nieuwe klanten hebben we volgens een beproefd recept uitgevoerd. We hebben het allebei gedaan. Eerst snel inkrimpen, daarna bestaande klanten nog beter bedienen en gericht nieuwe klanten zoeken. Dit was geen gemakkelijk proces. Deze ondernemer was weinig tegenspraak gewend. Had geen mensen in zijn bedrijf met wie hij zijn zorgen wilde delen. Wilde familie en vrienden niet met zijn sores lastigvallen en voelde ook schaamte. Schaamte om te bekennen dat hij de markt verkeerd had ingeschat en schaamte om mensen te moeten ontslaan. Soms is het fijn wanneer iemand van buiten je helpt door de pijn heen te gaan.